علوم تربیتی از رشتههای علوم انسانی است که به جنبههای آموزش و پرورش آدمی و دانشهای مربوط به آن میپردازد. درباره مفهوم «آموزش و پرورش» باید درنظر داشت که «آموزش و پرورش» منحصر به افراد، زمان و مکان خاصی نیست. یعنی به طور مشخص «آموزش و پرورش» منحصر به مدرسه، دانشگاه یا آموزش دروس خاصی نیست، بلکه «آموزش و پرورش» برای همه، و در هر زمانی و هر مکانی است.آموزش عمومی ، آموزش عالی ، آموزش کارکنان ، سوادآموزی بزرگسالان ،خودآموزی ، آموزش الکترونیکی و مجازی از انواع آموزش محسوب می شوند. آموزش و پرورش دوباره ساختن یا سازمان دادن تجربهاست، به منظور اینکه معنای تجربه گسترش پیدا کند و برای هدایت و کنترل تجربیات بعدی، فرد را بهتر قادر سازد. آموزش و پرورش هنر یا فنی است که به صورت راهنمایی یا حمایت نیروهای طبیعی و استعدادهای فراگیر (متربی)، و با رعایت قوانین رشد طبیعی و با همکاری خود او برای زیستن تحقق میپذیرد. علوم تربیتی از ماهیت میان رشته ای برخوردار بوده و از فلسفه ، روانشناسی ،جامعه شناسی،آمار، اقتصاد و مدیریت ، مفاهیم بسیاری را اقتباس نموده است.ماهیت میان رشته ای علوم تربیتی اگرچه موجب جامعیت این علم گشته است لیکن از معضلات این امر، پراکندگی موضوع ، عدم امکان بررسی عمیق مسائل و ضعف نظریه پردازی است که برگزاری نشست ها و همایش های علمی تا حدودی این ضعف را پوشش می دهد.
دومین کنگره بین المللی تحقیقات آموزش و پرورش (خانواده، معنویت و سلامت) در تاریخ بیست و پنجم دی ماه 1394 در تالار ابن سینای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران با هدف تبادل و به اشتراک گذاری تجارب و نتایج تحقیقات دانشمندان برجسته دانشگاهی، پژوهشگران و محققان در مورد تمام جنبه های علوم تربیتی برگزار شد و به بحث جدید ترین نوآوری، روندها، نگرانی ها و چالش های عملی و ارائه راه حل برای محققان بین رشته ای علوم تربیتی پرداخته است.